„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał,

                                                                                                               aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne”

                                                                                                                                                                                                                           Ew. Jana 3: 16

ZŁOTY WIERSZ BIBLII, KTÓRY POKAZUJE W ZWIĘZŁY SPOSÓB EWANGELIĘ!

    • Boża miłość, której dowodem jest jednorodzony Syn

    • Wiara w Syna Bożego ratuje człowieka od wiecznej zagłady

Dalsze słowa ewangelii wyraźnie wskazują na jedyną możliwość zbawienia – wiara w Syna Bożego.

Skoro więc osobą, przez którą przychodzi zbawienie - a ja chcę być częścią zbawienia - muszę wiedzieć kim jest Syn Boży!

    1) czy są jakieś pozabiblijne wzmianki o Jezusie sprzed 2000 lat ?

Testimonium, Flavianum, które znajduje się w dziele Józefa Flawiusza (37 -94 r. n.e.) Dawne dzieje Izraela, znane też pod tytułem Starożytności żydowskie – Antiquitates Iudaicae

W tym czasie żył Jezus, człowiek mądry, jeżeli w ogóle można go nazwać człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmowali prawdę. Poszło za nim wielu żydów jako też pogan. On to był Chrystusem, A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych  u nas mędrców, Piłat zasadził go na śmierć krzyżową, jego dawni wyznawcy nie przestali go miłować. Albowiem trzeciego dnia ukazał im się znów jako żywy, jak to o nim oraz wiele innych zdumiewających rzecz przepowiadali boscy prorocy odtąd aż po dzień dzisiejszy istnieje społeczność chrześcijan, którzy od niego otrzymali swa nazwę." (XVIII 3,3)

I drugi fragment:

"Ananos (Annasz), będąc człowiekiem takiego charakteru i sądząc, że nadarzyła się dogodna sposobność, ponieważ zmarł  Festus ,a Albinus był jeszcze w drodze, zwołał Sanhedryn i stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie Prawa  i skazał na ukamienowanie" (XX 9,1,)

Jest również list Pliniusza Młodszego (około 112 r. ) namiestnika Bitynii, napisany do cesarza Trajana.

"Inni wymienieni w wykazie powiedzieli, że są chrześcijanami, lecz zaraz się zaparł i, że wprawdzie byli nimi, lecz być przestali. Zapewniali zaś, że cała ich wina czy błąd polega na tym, że zwykli byli w wyznaczonym dniu gromadzić się przed świtem i odmawiać wspólnie modlitwę do Chrystusa jakby do Boga "(Listy X ,96)

Tacyt, w Rocznikach (Annales), roku 115, omawiając prześladowania chrześcijan za cesarza Nerona podaje:

"Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn, albo ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska, lecz wierzono, ze pożar [Rzymu] był nakazany. Aby wiec ją usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dal Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany był na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników" (Annales, 15, 44).

Swetoniusz, w Żywotach cezarów pisze, ze około 49 roku cesarz Klaudiusz, panujący w latach 41-54, wypędził z Rzymu Żydów

"bo nieustannie wichrzyli, podżegani przez jakiegoś Chrestosa"

Jednym z częstszych argumentów przeciwników chrześcijaństwa jest to, że chrześcijanie opierają swoja wiarę na osobie mitycznego, nieistniejącego człowieka.... że to jakiś mądry, przebiegły człowiek, uzdrowiciel, że chrześcijaństwo to spisek kilku szaleńców i, że musiano wymyślić jakiegoś cudotwórcę...

Ale jak widać są fakty historyczne, które wskazują na istnienia Jezusa z Nazaretu. Oczywiście w źródłach pozabiblijnych nie znajdziemy informacji z czasów życia Jezusa, bo nikt nie uważał za coś ważnego pojawienie się jakiegoś Jezusa, zwłaszcza gdzieś w jednej z dziesiątek prowincji rzymskich. 

Niemniej, kiedy gminy chrześcijańskie wzrastały i więcej ludzi się nawracało, historycy to dostrzegają. 

    2)  Zaczęliśmy od określania Syna Bożego i Jezusa z Nazaretu, ale określenie Jezusa "Chrystusem" lub "Panem" prowadzi nas w kierunku istoty osoby Pana Jezusa, Jego dzieła i poselstwa.

CHRYSTUS - Pomazaniec, Namaszczony, Mesjasz (hebr. מָשִׁיחַ)– w judaizmie i chrześcijaństwie pierwotnie religijny tytuł królów, kapłanów-lewitów i proroków – osób namaszczonych (pomazanych) olejem. Z czasem, pod wpływem proroków, ten biblijny termin nabrał eschatologicznego znaczenia – określa on osobę, zapowiedzianą przez Boga Jahwe, która ma przynieść ostateczne rozwiązanie problemu zła, grzechu i śmierci w świecie i ustanowić tzw. królestwo mesjańskie

PAN - Określenie „Pan” używane w odniesieniu do Jezusa Chrystusa jest jednym z najczęściej używanym zwrotem przed Imieniem Jezus. Tytuł ten przekazywał ideę boskości zarówno Żydom jak i poganom. Słowo „Pan” (grec. kyrios) było odpowiednikiem JAHWE w greckim przekładzie ST – SEPTUAGINCIE. Dlatego też dla Żydów określenie „Pan Jezus” było oczywistym przypisaniem Jezusowi boskich cech.

SYN CZŁOWIECZY - Określenie „Syn Człowieczy" charakteryzuje Chrystusa jako dzielącego z nami ludzką naturę i podlegającego ludzkim ułomnościom. Ale te same słowa w ustach Jezusa oznaczały, że On przybył

z nieba, do końca utożsamiając się z ludzkością jako jej reprezentant i Zbawiciel.

    3)  Czytamy w Ewangelii Jana, że "Bóg dał", ale co to znaczy? Jeżeli przyjrzymy się bliżej temu stwierdzeniu okaże się, że Jezus nie został dany jak my dajemy coś komuś. Nie pojawiła się ręka Boga, Jezus nie zmaterializował się w tajemniczy i nieznany nikomu sposób. Kiedy wreszcie czytamy "dał" kierujemy się w stronę wcielenia Boga w ciało człowieka. 

STAŁO SIĘ TO W SPOSÓB LUDZKI ALE I PONADNATURALNY:

Ew. Łuk. 1: 35

Wcielenie oznacza, że Bóg (to jest Syn Boży) stał się człowiekiem. Nie znaczy to jednak, że Bóg zamienił się w człowieka albo, że Bóg przestał być Bogiem, a zaczął być człowiekiem, ale że pozostając nadal Bogiem, przyjął nową, czyli ludzką naturę, przyłączając ją do swej boskiej natury wewnątrz jednej istoty lub osoby — Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka.

Mayer Pearlman

Niedoskonałą ilustracją tej tajemnicy jest przykład króla, który dobrowolnie staje się żebrakiem. Gdyby potężny król pozostawił swój tron oraz splendor pałacu, po czym ubrał się w łachmany i poszedł żyć wśród żebraków, aby poprawić ich sytuację, wtedy powiedzielibyśmy, że wprawdzie król stał się żebrakiem, ale mimo to nadal pozostaje królem.

KIEDY JEZUS ODEBRAŁ ŚWIADOMOŚĆ SIEBIE, SKORO URODZIŁ SIĘ I WYCHOWYWAŁ JAKO CZŁOWIEK?

Niemowlę patrzące w lustro widzi swoje odbicie, ale nie rozpoznaje w nim siebie. Przychodzi jednak dzień, gdy to samo dziecko zobaczy swój lustrzany obraz i zawoła: „To przecież jestem ja!" Innymi słowy, w pewnym momencie człowiek staje się świadom własnej tożsamości. Czy z Panem Jezusem nie mogło być podobnie?

Zawsze był Synem Bożym, jednak przyszedł taki czas w Jego ziemskim życiu, gdy poznawszy fragmenty Pism mówiące o Mesjaszu odkrył, że to właśnie On — Syn Marii — jest właśnie tym Chrystusem posłanym od Boga.

W świetle faktu, iż Odwieczny Syn Boży żył jak zwyczajny człowiek, rozsądnym wydaje się przypuszczenie,

że świadomość własnej boskości dotarła do Niego w taki właśnie sposób.

Nad rzeką Jordan Jezus usłyszał głos Ojca potwierdzający i umacniający tę wewnętrzną świadomość (Mat.3:17), zaś na pustyni skutecznie odparł pokusy szatana, który usiłował zakwestionować Jego boskie synostwo – „jeżeli jesteś Synem Bożym…”

    4)  W Ewangelii Jana czytamy, że Bóg dał swojego Syna - a więc dwóch bogów? Czy Jezus istniał wcześniej, czy został stworzony, czy był człowiekiem, w którym tylko na chwilę zamieszkał Bóg?

    • Kiedy Jezus pytał się swoich uczniów za kogo uważają Go ludzie to padały różne odpowiedzi, ale Piotr stwierdził wyraźnie, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga żywego (Ew. Mat. 16:16)

    • Paweł gdy stał się chrześcijaninem, od razu „zaczął zwiastować w synagogach Jezusa, że On jest Synem Bożym”

(Dz. Ap. 9:20).

    • Paweł w wielu swoich listach potwierdza boskość Jezusa: Paweł nazywa Chrystusa „Bogiem ponad wszystkim” (Rzym. 9:5) oraz „wielkim Bogiem i Zbawicielem” (Tyt. 2:13), potwierdza Jego bóstwo w słowach „Łaska Boga naszego I Pana Jezusa Chrystusa” (II Tes. 1:12).

    • W księdze Izajasza 44: 6 czytamy słowa Jahwe: „ Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni”, natomiast w Objawieniu 22,13 Jezus sam o sobie mówi: „Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec”.

    • Wiemy, że Bóg jest niezmienny(Ml. 3,6), podobnie jak Jezus wczoraj i dziś i na wieki ten sam (Hebr. 13,8).

    • Któż może odpuszczać grzechy jak nie Bóg, a Jezus w obecności wielu Izraelitów odpuszcza grzechy paralitykowi (Ew. Mar. 2: 5).

    • Jahwe zapowiada, że „przede mną zginać się będzie wszelkie kolano, będzie przysięgał wszelki język”

    • (Izaj. 45: 23), a w NT znajdujemy zapowiedź: „aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano (…) I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Filip. 2: 10-11).

    • Pierwsi chrześcijanie nie mieli wątpliwości co do boskości Jezusa, dlatego też oddawali cześć Jezusowi jak Bogu (I Kor. 1:2), dlatego i my winniśmy czynić tak samo.

W pierwszych wiekach istniało wiele herezji związanych z Chrystusem:

ARIANIZM - Ariusz twierdził, że Jezus Chrystus jako syn Boży jest poddany Bogu (J 10,29-30; 1 Kor 15,27), że został stworzony przez Ojca, co oznaczało, że „był czas, kiedy nie było Syna”, kiedy nie było nikogo przy Bogu Ojcu. Zanim Syn został stworzony/zrodzony, nie istniał.

DOKETYZM GNOSTYCKI –Według tej herezji Jezus posiadał ciało eteryczne, pozorne, ponieważ nie jest możliwe żeby Bóg przyjął materię czyli coś złego.

EMANACJONIZM GNOSTYCKI – Jezus był postrzegany jako najdoskonalszy byt stworzony

MODALIZM (sabelianizm) - Sabeliusz tłumaczył, że Bóg to jedna osoba, tylko zakłada 3 różne maski (tak jak w teatrze greckim) tzn. na trzy różne sposoby się objawia

ADAPCJONIZM – twórcą był Paweł z Samosaty (IIIw) uważał, że Chrystus narodził się jako człowiek, a w pewnym momencie (podczas chrztu w Jordanie) Bóg zaadoptował go  na swojego syna przybranego.  

APOLINARYZM –Apolinary tłumaczył, że Jezus przyjął tylko ciało a nie przyjął natury ludzkiej ponieważ miał boską.

NESTORIANIZM - Na krzyżu umarł tylko człowiek a nie Syn Boży. Wieczny jest Syn Boży a nie Jezus z Nazaretu

MONOFIZYTYZM – eutychianizm - Wg Eutychesa Chrystus nie był takim człowiekiem jak pozostali ludzie, czyli ma inną naturę.

Ostatecznie uporano się ze sporami chrystologicznymi na soborze w Chalcedonie (Turcja) w 451 r.

    5)  W Ewangelii Jana czytamy, że kto wierzy w Syna nie zginie - przechodzimy do dzieła Jezusa Chrystusa - odkupienia. 

DZIEŁO ODKUPIENIA, WYPEŁNIONE PRZEZ SYNA BOŻEGO, ZAWIERA JEGO ŚMIERĆ, ZMARTWYCHWSTANIE I WNIEBOWSTĄPIENIE.

    a) Śmierć – kiedy dwoje ludzi zgrzeszyło w Edenie, została zerwana więź Człowieka z Bogiem, ale Bóg nie zrezygnował z człowieka zapowiadając już w ogrodzie, ratunek dla człowieka.

„Chrystus umarł (zdarzenie) za grzechy nasze (doktryna)" (I Kor. 15:3).

    b) Zmartwychwstanie - Pewien francuski sceptyk powiedział: „Wy, chrześcijanie, żyjecie wspomnieniem pustego grobu". Próbowano i próbuje się podważać fakt zmartwychwstania:

    • „Uczniowie mieli jakąś wizję lub doświadczyli zbiorowej halucynacji". Tak, jakby ponad pięćset

osób mogło mieć w tym samym momencie to samo przywidzenie i zobaczyć Chrystusa!

    • „Tak naprawdę Jezus nie umarł, tylko zemdlał i ocknąwszy się w grobie, uciekł stamtąd".

Ale Jezus zmartwychwstał, pokazując że jest Synem Bożym, pokazując, że jest życie wieczne, pokazując zwycięstwo nad śmiercią, konsekwencją grzechu

    c) Wniebowstąpienie - Chrystus odszedł w górę „na obłoku" — powoli i stopniowo. Wydarzenie to kończyło okres, w którym Pan, będąc w uwielbionym ciele, spotykał się, jadł i pił razem z nimi. Odtąd nie myśleli już o Nim jako o „Chrystusie według ciała”, ale mieli przed oczami Zmartwychwstałego, wywyższonego Króla siedzącego po prawicy Ojca i kierującego nimi poprzez Ducha Świętego. 

WYJĄTKOWY JEST FAKT REAKCJI APOSTOŁA JANA, KTÓRY ZA ŻYCIA JEZUSA WSPIERAŁ SIĘ NA JEGO RAMIENIU, W OBJAWIENIU PADA DO STÓP CHRYSTUSA JAKBY UMARŁY…!!!

DZISIAJ MOŻEMY ŚMIAŁO POWTARZAĆ SŁOWA EWANGELII O OSOBIE PANA JEZUSA CHRYSTUSA I DOSTĘPOWAĆ ZBAWIENIA PRZEZ WIARĘ.

Jezus Chrystus

Godziny spotkań

Nabożeństwo główne :         niedziela - godz. 10:30

Domowa kawiarenka :          piątek godz. 18:00

Poranek przy kawie :              sobota godz. 9:00

Skontaktuj się z nami

mjankowski.kz@poczta.fm

+48 605 292 913

Odwiedź  nas

ul. Żeromskiego 11

59-400 Jawor